wczasy, wakacje, urlop
13 June 2012r.
W okresie topnienia lodowca płynące wody rozlewały się szerokim wachlarzem, a niosąc w swych nurtach wielkie ilości piasku zasypywały nim znaczne obszary kraju. W ten sposób powstały sandry, mające wygląd rozległych równin akumulacyjnych. Na interesującym nas terytorium wielkie obszary sandrowe występują na południe i zachód od Kościerzyny. Są to nieurodzajne połacie jałowych piachów porosłych rozległymi lasami sosnowymi. Stanowią one najdalej na północo-zachód wysuniętą część Borów Tucholskich. Obfitość żywicznej sosny, liczne jeziora i suche piaszczyste podłoże oraz korzystny klimat stwarzają niezwykle dogodne warunki wypoczynku. Dlatego też tereny te zajmowane są przez liczne ośrodki wypoczynkowe zakładów pracy i instytucji. Omawiając zagadnienia geologiczne warto wspomnieć o głębokości zalegania materiałów plejstoceńskich. Najcieńsza znana dotychczas warstwa o grubości 0,5 m znajduje się w pobliżu Sopotu. Na największą natomiast miąższość utworów czwartorzędowych natrafiono w rejonie Jeziora Ostrzyckiego, gdzie dopiero po przewierceniu 252,6 m dotarto do trzeciorzędowej warstwy mioceńskiej. Grubość tej ostatniej wynosiła 13,8 m. Następne 13,4 m to warstwa oligocenu. Do pokładu kredy dowiercono się na głębokości 279, 8 m, a utwory jurajskie leżały w tym miejscu dopiero 779 m pod powierzchnią ziemi. Oczywiście w innych miejscach podłoże kredowe występuje na innych głębokościach. Podłoże to bowiem nie było równe i ta nierówność miała niewątpliwy wpływ na ukształtowanie powierzchni w plejstocenie. Dowodem mogłoby być największe obniżenie warstwy kredowej pod Ostrzycami znaczna wyniosłość podczwartorzędowa w rejonie Wieżycy. Utworzony w epoce lodowcowej, a uformowany ostatecznie w końcowej fazie tego okresu krajobraz Pojezierza Kaszubskiego zmienił się nieco w holocenie. Zmiany te nastąpiły pod wpływem działalności wód rzecznych żłobiących dna dolin i przenoszących porwane materiały na niższe miejsca. Ta erozja i akumulacja zmieniała stopniowo wygląd powierzchni omawianego terenu. Nie bez wpływu była również niszcząca działalność opadów atmosferycznych. Rzeźbiły one intensywnie zbocza moren i tworzyły na ich krawędziach krótkie parowy, którymi niosły w dół piaski, glinę i żwir, usypując je w stożki napływowe w dolinach u stóp krawędzi wysoczyznowych. Do działalności przyrody dołączył się człowiek uprawiający ziemię i równający jej powierzchnię. Jego również dziełem są groble, nasypy, rowy, drogi, zapory wznoszone przy tworzeniu sztucznych jezior, glinianki, piaskownie i żwirownie. Mimo niwelującego działania sił przyrody i człowieka krajobraz pojezierza niewiele zmienił się w okresie polodowcowym. Jest on młody w geologicznym tego słowa znaczeniu, o bogatej rzeźbie powierzchni i dużych kontrastach w jej ukształtowaniu.
atrakcje, wakacje, kaszuby