Tanie pokoje na wczasy

Powiat Wejherowo - Rezerwaty przyrody

08 November 2011r.

Torfowisko Wygoda. Dla umożliwienia dalszych badań nad sukcesją nadjeziornych zespołów torfowiskowych wydzielóno w Nadleśnictwie Kamień, Leśnictwo Sopieszyno, w odległości 12 km na południe od Wejherowa teren, gdzie przy brzegach trzech jezior: Wygoda, Pausznik i Krypko można obserwować młodsze stadia rozwoju torfowisk wrzosowiskowych. Dwa pierwsze z wymienionych jezior należą do typu jezior oligotroficznych. Świadczy o tym zespół roślinności przybrzeżnej z lobelią jeziorną i poryblinem jeziornym. Trzecie, najmniejsze jezioro Korypko jest silniej zeutrofizowane. W przybrzeżnym pasie występują licznie grzybienie białe i bobrek trójlistny. Najbardziej interesującym florystycznie terenem jest wąski pas torfowiska, ciągnący się na długości około 1 km od południowo-wschodniego brzegu jeziora Wygoda do skarpy w lesie. Poniżej stromego, zalesionego zbocza pojawiają się początkowo dość bujne kępy mchu płonnika, porozdzielane kępami turzyc i situ. Z drzew występuje sosna i brzoza o dość niskim wzroście, ale jeszcze nie karłowate. Między drzewami w miarę przesuwania się w stronę jeziora pojawia się coraz więcej krzewinek wrzosowatych, jak bagno zwyczajne, borówka bagienna, borówka brusznica, żurawina błotna oraz mchów torfowców. Bliżej jeziora część torfowiska ma charakter typu boru bagiennego. Zachowując obrany kierunek w stronę jezior spotykamy w dalszym ciągu bagno zwyczajne, borówkę bagienną, borówkę czernicę, żurawinę błotną oraz miejscami wełniankę pochwową. Jeszcze dalej można obserwować inny zespół, gdzie sosna występuje w rzadszych kępach a wzrost jej staje się coraz bardziej karłowaty. W runie przeważają wrzos i porosty. Wrzos z kolei ustępuje miejsca torfowcom, wśród których rosną jeszcze karłowate sosenki. Pływające na jeziorach wyspy wytworzone przez torfowce i turzyce kończą przegląd zespołów roślinnych. Zachowane tam zespoły roślin są typowe dla tego rodzaju torfowisk i stosunkowo mało zniekształcone zabiegami gospodarczymi. Takich stanowisk mamy już bardzo mało. Dlatego obiekt ten zasługuje na odpowiednią ochronę. Zagórzańska Struga. Ciekawy zabytek przyrody znajduje się pomiędzy Starą Piłą i Zagórzem. Obejmuje on dolinę potoku spływającego z garbu moren czołowych. Dno potoku jest usłane kamieniami, na których żyją krasnorosty, stanowiące element górski w naszej florze glonów słodkowodnych. Otoczenie doliny stanowi około 200 letni las mieszany z bukiem i sosną. W runie tego lasu występują również rośliny górskie, np. przetacznik górski, podrzeń żebrowiec i tojeść gajowa. Pomniki przyrody Na terenie powiatu wejherowskiego znajduje się znaczna ilość głazów narzutowych, uznanych jako pomniki przyrody. Kompletny spis zaewidencjonowanych pomników zamieszczamy na końcu niniejszej broszury. Tutaj wymienimy tylko te z nich, które są łatwo dostępne. "Bliźniak i". W oddziale 2 lasu miejskiego m. Wejherowo, przy głównej drodze leżą dwa głazy narzutowe znane pod popularną nazwą "Bliźniaki". Większy o obwodzie 9.60 m i mniejszy o obwodzie 6.75 m. Dąb w Nanicach. Okazały dąb rośnie przy drodze Wejherowo— —Nanice. Jeden z konarów rośnie nad drogą, tworząc wraz z pniem naturalną bramę. Obwód pnia na wysokości 1.30 m wynosi 4.5 m, wysokość 20 m, wiek około 350 lat. Bluszcz z rekowskiego lasu. W Leśnictwie Rekowo, Nadleśnictwo Wejherowo zwraca uwagę wspaniały okaz bluszczu pnącego się po dębie na wysokość 22 m. Średnica głównego pędu wynosi 40 cm. "Dewajtis" Gołębiewa. W lesie na płn.-wschód od Osowy niedaleko siedziby Leśnictwa Gołębiewo w oddziale 40 g rośnie przy drodze leśnej piękny okazały dąb, znany jako Dewajtis Gołębiewa. Obwód na wysokości 1.30 m — 3.60 m, wysokość 28 m, wiek około 300 lat. Wiele ciekawych osobliwości przyrody jak "Bracia Leśni" (dąb zrośnięty z bukiem), okazałe drzewa (dęby i buki), głazy narzutowe — znajduje się w głębi dużych kompleksów leśnych, rozciągających się od Wejherowa do Gdyni i trudno do nich dotrzeć. Dlatego w tym miejscu nie będziemy ich wymieniać, natomiast podajemy kompletny spis wszystkich pomników przyrody w wykazie zabytków przyrody, zestawionym według powiatów na końcu niniejszego wydawnictwa.